بهترین مردم و بدترین مردم

علی بن شعیب گفت: داخل شدم بر ابوالحسن الرضا عليه السلام، به من فرمود: ای علی بهترین کس برای معاش کیست؟

گفتم ای آقای من تو بهتر از من می دانی.

پاسخ داد: کسی که معاش دیگران را از معاش خودش بهتر کند.

سپس فرمود: ای علی چه کسی بدترین کس برای معاش است؟

گفتم ای آقا من تو بهتر از من می دانی.

پاسخ داد کسی که در زندگی خیرش به دیگران نرسد. 

و امام علیه السلام سفارش میکند به کار خیر و نیکی به مردم می فرماید: ای علی با همسایگانت خوبی کن زیرا آنها وحشی اند و اگر رفتند، دیگر هرگز بر نمیگردند ای علی بدترین مردم کسی است که خیرات خود را ترک می کند. و تنها می خورد و بنده اش را می زند.(۱. بحار الانوار، ج ۷۸، ص ۲۴۱)

و این کلمات حاوی دعوت به کار خیر و احسان به مردم و خوبی با آنهاست.

ایمان و اسلام

امام رضا علیه السلام فرمود: ایمان یک درجه بالاتر از اسلام است، تقوا یک درجه بالاتر از ایمان است و چیزی کمتر از تقوا بین مسلمین تقسیم نشده است.» (۲. مواهب الرحمن، ج ۱، ص ۶۴)

همانا یقین به خدا از قویترین درجات ایمان است و آن از صفات متقین بزرگ و آنهایی است که خدا قلبشان را برای ایمان امتحان کرده است.

عجب باعث فساد عمل میشود

احمد بن نجم از امام رضا علیه السلام درباره فساد عجب برای عمل سؤال کرد، پس حضرت فرمود: برای عجب درجاتی است از جمله اینکه برای بنده سوء عملش را زینت میدهد و او آن را نیک میبیند و گمان میکند که کار خوبی انجام داده است و از جمله اینکه بنده ایمان می آورد، پس بر خدا منت می نهد در حالی که برای خدا منت است بر او .» (بحار الانوار، ج ۷۸، ص ۳۳۵)

عجب به معنی دوم ناشی از فقدان ایمان و عدم رشد فکری است و آن مفسد عمل است.