سکوت امام علی از گرفتن حقش
هيثم بن عبدالله رمانی روایت کرده است از على بن موسى الرضا علیه السلام سؤال کرده گفتم ای پسر رسول خدا خبر بده به من از علی بن ابی طالب علیه السلام برای چه با دشمنانش بیست و پنج سال مبارزه نکرد بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله سپس در زمان خلافتش مبارزه کرد؟
امام علیه السلام فرمود: برای اینکه او به رسول خدا صلى الله عليه و آله اقتدا نمود در ترک جهاد با مشرکین بعد از پیامبری به مدت سیزده سال در مکه و نه ماه در مدینه به خاطر کمی یاران و علی علیه السلام نیز به خاطر کمی یاران ترک مخاصمه کرد پس همان گونه که نبوت پیامبر صلى الله علیه و آله به خاطر ترک جهاد به مدت سیزده سال و نه ماه باطل نشد. امامت علی عليه السلام نیز برای ترک جهاد در بیست و پنج سال تعطیل نشد، زیرا علت منع برای هر دوی آنها یکی بود.»
امام امیرالمؤمنین علیه السلام حق خود را رها کرد و با دشمنانش به علت کمی یارانش جهاد نکرد و او علیه السلام فرمود: «پس من در انتخاب دو راه می اندیشیدم یا میبایست با دست خالی به مخالفانم حمله کنم و یا در برابر حادثه ای ظلمانی و پرابهام شکیبایی پیشه سازم حادثه ای کوبنده که بزرگسال را فرتوت و جوان را پیر نشان میدهد و انسان با ایمان را تا به دیدار پروردگارش در رنج و مشقت فرو میبرد. پس به حکم عقل سلیم بر آن شدم که صبر و تحمل را با دست خالی ترجیح بدهم من راه بردباری را در پیش گرفتم چون کسی که خاری در چشم و استخوانی در گلو داشته باشد.»
برای امام گروهی نبود که او را یاری کند در عوض دشمنان و مخالفین فراوانی داشت پس او سلام الله علیه صبر پیشه کرد و از حق خود صرف نظر نمود به خاطر مصالح عموم و حفظ وحدت مسلمانان.
و در اینجا بحث ما درباره بعضی از شئون اسلامی که امام رضا علیه السلام به آنها اشاره کرد خاتمه یافت.