مودت اهل بیت

مودت و دوستی به اندازه شناخت و معرفت فضایل است

شیخ صدوق حدیثی از امام رضا روایت کرده است که حضرت در آن بر فضیلت عترت پاک بر دیگر مردمان به دوازده آیه استدلال کرده است. امام رضا درباره آیه ششم میفرماید ... پس خداوند عزوجل این آیه را بر پیامبرش نازل کرد بگو در برابر رسالت از شما پاداشی نمی خواهم، مگر دوستی خویشاوندان».(شوری ۲۰)

پس پیامبر در میان یاران خویش برخاست و پس از حمد و ثنای پروردگار فرمود: «ای مردم خداوند برای من چیزی را بر شما واجب ساخته است، آیا آن را انجام می دهید؟ کسی پاسخش نداد حضرت فرمود: طلا و نقره و خوردنی و نوشیدنی نیست گفتند بسیار خوب پس بگو چیست؟ حضرت نیز آیه را برای آنان تلاوت فرمود آنان گفتند این موضوع را میپذیریم لیک بیشترشان به وعده خود عمل نکردند خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نفرمود مگر این که به او وحی کرد که از مردم اجر و مزد طلب نکند زیرا خداوند پاداش پیامبران را تمام و کمال خواهد داد. اما محمد؛ خداوند اطاعت از او و دوستی خویشاوندان نزدیکش را بر امت واجب فرموده است و به او دستور داده که اجر و مزد خود را در حق خاندانش قرار دهد تا مردم آن اجر را به خاندان پیامبر ادا نمایند و این کار فقط با شناخت فضل آنان که خداوند برای ایشان مقرر و واجب گردانده امکان دارد؛ زیرا مودت و دوستی به اندازه شناخت و معرفت فضایل است. آنگاه که خداوند این محبت را واجب فرمود؛ از آنجا که وجوب اطاعت سنگین است این امر نیز بر مردم سنگین آمد و بعضی از مردم که خداوند پیمان وفاداری از آنان گرفته بود بر عهد خود پایدار ماندند و اهل نفاق و دوری از حق به عناد و لج بازی پرداختند و در این مورد کافر گشتند و آن را از حد و حدودی که خداوند معین فرموده بود، کنار زده گفتند: منظور از خویشان تمام عربها و اهل دعوت حضرت هستند، لیک در هر حال مسلم است که دوستی درباره خویشان واجب است پس هر چه نزدیکی و قرابت بیشتر باشد اولویت بیشتری برای دوستی وجود دارد و هر چه نسبت اشخاص به پیامبر نزدیکتر باشد دوستی به همان مقدار بیشتر است... . .(ابن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن حسین، عيون اخبار الرضا ء، ۱۸۳٫۱-۱۸۴)