فضیلت نماز اول وقت

حضرت امام رضا (ع) در تفسیر آیه شریفه اهل ایمان کسانی که بر نمازهایش مواظبت میکنند فرموده است مراد مواظبت در وقت نماز است. اهل ایمان کسانی هستند که اوقات نماز را محافظت میکنند.»

 امام رضا (ع) فرمود اوقات نماز را محافظت کنید سعی کنید نماز را در اوقات مخصوص آن به جای آورید زیرا هیچ بنده ای از آفت حوادث در امان نیست. کسی که وقت واجب نماز او فرا رسد و عمداً از آن کوتاهی کند در وقت خود به جا نیاورد خطاکار است. زیرا خداوند در قرآن این گروه از مذمت کرده و فرموده است. «فَوَيْلٌ لِلمُصلين، الذين هم عن صلوتهم ساهون (۱)( آیه ۴ و ۵ سوره ماعون)» «وای بر آن دسته از نمازگزارانی که از نماز خود غافلند.»

 امام (ع) فرمود: «مراد از «ساهون» در این آیه آنهایی هستند که غافل از اوقات نمازهای واجب خود هستند. »

مرحوم آیه الله حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در کتاب اسرار الصلاه» روایتی را در مورد نیت آورده و ذیل آیه مذکور بیان فرموده است معلوم میشود این سهو متعلق به نیت است.»

در نامه ای که امام هشتم (ع) به مامون نوشت در قسمتی از آن چنین آمده است: نماز» در اول وقت افضل است.»

حضرت امام رضا (ع) در تفسیر آیه مبارکه فالمقسمات امرا» «تقسیم کنندگان کارها و امور(۲ )(سوره ذاریات آیه ۴.)» فرموده است: فرشتگان ارزاق انسانها را از بین طلوع صبح تا طلوع خورشید تقسیم میکنند. پس هر کس بین الطلوعین خواب باشد از روی خود خواب مانده و محروم است.»

امام رضا (ع) به یکی از اصحابش فرمود: ای فلان زمانی که وقت نماز فرا رسد. بر تو لازم است نماز را در اول وقت به جای آوری زیرا تو نمیدانی بعدا چه پیش خواهد آمد.»

امام رضا (ع) فرمود: برای هر نمازی سه وقت است اول وقت وسط وقت آخر وقت.

به جا آوردن نماز در اول وقت موجب خشنودی خدا و در وسط آن عفو پروردگار و در آخر وقت غفران و آمرزش الهی است و بهترین اوقات اول وقت است و کسی حق ندارد آخر وقت را برای نماز انتخاب کند همانا نماز آخر وقت برای کسی مجاز است که بیماری یا عذری داشته باشد یا اینکه مسافر باشد.»

 در روایت معمر بن خلاد است که امام رضا (ع) فرمود: مردی از اصحاب حضرت على (ع) که به او «قیس میگفتند به نماز ایستاد وقتی رکعتی خواند ناگهان مار سیاهی آمد و در موضع سجده قیس قرار گرفت قیس با بی توجهی کامل به رکوع و سجود رفت هنگامی که پشانی خود را از موضع سجده برداشت مار به گردن قیس پیچید سپس از یقه وارد پیراهن او شد ولی این بنده تسلیم که به درجه عالی یقین رسیده و حقیقت نماز را دریافته بود به نمازش ادامه داد تا نمازش تمام شد و آسیبی هم از مار ندید.»

همه چیز بر محور یقین به خداوند سبحان و محو کردن اسباب جهان تکوین از استقلال در تاثیر دور میزند بنابراین هر قدر اعتقاد و ایمان انسان به قدرت مطلقه الهیه بیشتر گردد اشیاء جهان به همان نسبت در برابر او مطیع و منقاد خواهد شد.»

 همانا روزی من در فرغ روستای واقع در ما بین مکه و مدینه بودم وقت نماز فرا رسید. پس من پیاده شدم و به سوی بوته ثمامه رفتم وقتی به نماز ایستادم و رکعتی خواندم یک افعی نزدیک آمد و در کنارم قرار گرفت و من متوجه نماز شدم و از آن نکاستم افعی به نزدیک من آمد و سپس به طرف بوته برگشت وقتی از نماز فارغ شدم در حالی که دعا و تعقیبات نماز را نیز تخفیف نداده بودم چیزی از آن را کم نکرده ام بعضی از یارانم را که همراه ما بودند فرا خواندم و به آنها گفتم پشت سر شما زیر بوته افعی است. آنها حیوان را کشتند.(۱)(اسرار عبادات آیت الله جوادی آملی، ص ۱۶۳ ٫ ۱۶۱)

(صص18-20)