جدال

از عبدالعظیم حسنی روایت است که ابوالحسن الرضا فرمود: ای عبدالعظیم از طرف من دوستانم را سلام برسان و به آنان بگو که شیطان را بر خود مسلط نکنند و فرمانشان ده که راستگو و امانت دار باشند و فرمانشان ده که خاموشی گزینند و از مجادلات بیهوده بپرهیزند و به یکدیگر روی آورند و به دیدار هم روند که موجب نزدیک شدن به من است.

خویش را به در افتادن با یکدیگر سرگرم نسازند که من با خود عهد کرده ام، هر کس چنین کند و یاری از یاران مرا به خشم آرد از خدا بخواهم در دنیا سخت ترین عذاب را به او رساند و در آخرت در شمار زیانکاران باشد، و ایشان را آگاه ساز که خدای نیکوکار آنها را خواهد بخشید و از بدکارشان در خواهد گذشت مگر کسی که به خدا شرک ورزیده یا دوستی از دوستان مرا بیازارد یا بدخواهی او به دل گیرد که اگر چنین کند خدا او را نبخشاید تا از این اندیشه بد بازگردد اگر بازگشت چه بهتر و گرنه روح ایمان از دلش رخت بربندد و از ولایت من بیرون رود و او را از ولایت ما بهره ای نخواهد و از این سرنوشت بد به خدا پناه میبرم .(عکبری بغدادی معروف به شیخ مفید ابو عبد الله محمد بن محمد بن نعمان، اختصاص ۲۴۷)

جزا

از عبدالله بن صلت از مردی بلخی روایت است در سفر امام رضا به خراسان همراه او بودم روزی فرمود تا برای او سفره ای بگسترند و غلامان سیاه خویش و دیگر غلامان را بر سر آن گرد آورد.

عرض کردم فدایت گردم کاش برای اینان سفره ای جداگانه بیندازی.

فرمود: خاموش خدای تبارک و تعالی یکی است مادر یکی است، پدر یکی است و جزا به اعمال است».(کلینی رازی ابو جعفر ثقة الاسلام محمد بن يعقوب بن اسحاق، کافی، ۲۳۰٫۸٫ ۲۹۶)

از فضل روایت است که امام رضا فرمود: «هر» که به یگانگی خدا معترف باشد... سپس حدیث را چنین ادامه میدهد .... و به رجعت و دو متعه معترف باشد و به معراج پرسش و پاسخ ،قبر حوض شفاعت آفرینش بهشت و جهنم صراط میزان بعث نشور جزا و حساب ایمان داشته باشد، به راستی مؤمن است و از شیعیان ما اهل بیت به شمار می آید.(ابن بابویه قمی معروف به شیخ صدوق ابو جعفر محمد بن علی بن حسین، صفات الشيعه۱۲، و به نقل از آن در مسند امام رضا ، ۴۶٫۱٫ ۷۲)