امام رضا (ع) حرمت و احترام زیادی برای سفره غذا قائل میشدند ایشان هیچگاه کسی را که در حال غذا خوردن بود فرا نمیخواندند و صبر میکردند تا خوردن غذا پایان یابد همچنین هر گاه سفره ای پهن میشد همراهان آن حضرت بدون توجه به جایگاه و مقامشان در کنار آن حضرت به خوردن غذا مشغول میشدند و آن حضرت هیچگاه اجازه نمیداد که برای غلامان سفره ی جدا گانه ای پهن شود و همواره نیز کسانی که در خوردنی ها اسراف میکردند مورد نکوهش قرار میگرفتند.
علامه مجلسی در کتاب بحار لزیا از یاسر خادم و نیز از نادر خادم نقل شده که گویند : امام رضا به ما فرمودند و اگر در وقت غذا خوردن من بر شما وارد شدم برای من قیام نکنید تا فارغ شوید سپس گویند گاهی ما را صدا میزدند و چون میگفتند مشغول خوردن غذا هستند میفرمود : انان را واگزارید تا از خوردن غذا فارغ شوند.(شهید خراسان و پناه شیعیان ص ۴۲۷) همچنین از کافی از عبد الله بن صلت نقل شده که گوید : مردی از اهل بلخ گفت: من در راه خراسان همراه امام رضا (ع) بودم پس روزی امام رضا را فرمود تا سفره ی غذا گستردند و فرمود همه ی همراهان و غلامان سیاه در کناران حضرت بنشینند و غذا بخورند من گفتم فدای شما شوم خوب بود برای آنها سفره ی دیگری تعیین میفرمودید؟ امام فرمودند: ارام باش خدای ما یکی است پدر و مادرمان نیز یکی است و پاداش آخرت بر اساس اعمال است(شهید خراسان و پناه شیعیان ص ۲۲۵ کافی جلد ۴ ص ۲۳) همچنین علامه مجلسی در کتاب بحار از کافی یاسر خادم نقل شده که گوید: روزی غلامان امام رضا (ع) میوه ای خوردند و بدون اینکه تمام آن را بخورند آن را دور انداختند پس امام رضا (ع) به آنها فرمود سبحان الله اگر شما بی نیاز بودید مردمی به آن نیاز دارند باید به انان میدادید تا از آن استفاده کنند.(شهید خراسان و پناه شیعیان ، ص ۴۲۷)