ورود حضرت به نیشابور مورد قبول تمامی تاریخ نویسان است. حاکم نیشابوری تاریخ ورود حضرت به نیشابور را سال ۲۰۰ ق ذکر کرده است وی نوشته اشت که شیخ ابو یعقوب را هویه مروزی، شیخ شهر و از علمای اهل سنت به اتفاق چند هزار نفر به پیشواز حضرت رفتند. حضرت وقتی در نیشابور وارد محله «فوزا شد دستور داد حمامی در آنجا ساختند و قناتی حفر کردند و حوضی ساختند و بالایش مسجد بنا کردند، حضرت در همان حوض غسل کرد و در مسجد نماز خواند به همین جهت آن مکانها را به نام حضرت رضا - علیه السلام - خواندند. ابن شهر آشوب یکی از دانشمندان مسلمان در کتاب خود مناقب آورده است که در همین محل بود که آهویی نزد حضرت آمد و به حضرت پناهنده شد. امام رضا - علیه السلام - هنگامی که در نیشابور اقامت داشتند در یکی از روزها به زیارت امام زاده محمد محروق یکی از نوادگان امام سجاد - علیه السلام - رفتند. حاکم نیشابوری در تاریخ نیشابور نوشته است: حضرت سلطان الامام ابوالحسن على بن موسى الرضا صلوة الله وسلامه على رسول الله و على آله الائمه المعصومين و اتباعهم اجمعین فرمودند: یکی از سادات و از خاندان پیامبر - صلی الله علیه و آله - در این جا مدفون است به زیارت ایشان رویم و به روضه سلطان محمد محروق در تلاجرد تشریف بردند و آن روضه مقدسه را زیارت فرمودند. امام رضا - علیه السلام - پس از چند روز توقف در نیشابور به طرف مرو حرکت کردند مردم نیشابور حضرت را تا کیلومترها بدرقه کردند. در میان بدرقه کنندگان محدثان عالمان و دانشمندان بسیاری بودند، ابوزرعه و محمد بن اسلم طوسی دو تن از حدیث شناسان که مهار مرکب حضرت را در دست داشتند به حضرت رضا - علیه السلام که در محمل بودند عرض کردند آقای ما ای پیشوایی که فرزند ائمه طاهرینی ای بازمانده نژاد پسندیده تو را به حق پدرانت قسم میدهیم که چهره خود را به ما بنمایی تا جمال مبارک شما را ببینیم و حدیثی از پدرانت برایمان نقل کنی که یادگاری برای ما باشد.