امام رضا - علیه السلام - فرمودند: پدرم عبد صالح موسی بن جعفر از پدرش جعفر بن محمد و او از پدرش محمد بن علی و او از پدرش علی بن الحسین و او از پدرش حسین بن علی و او از پدرش امیرالمؤمنين على بن ابیطالب - عليهم السلام - نقل کرد که از پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله و سلم - شنیده است که پیامبر از جبرئیل شنیده است که خداوند متعال فرمود ۱۰ لا اله الا الله حصنى فمن دخل حصنی امن من عذابی لا اله الا الله در محکم من است پس هر کس داخل در محکم من شد از عذاب من در امان است. سپس مرکب حضرت حرکت کرد در این هنگام حضرت با صدای بلند فرمود: بشروطها وانا من شروطها. با شرایط آن و من از شرطهای آن هستم این حدیث به حدیث سلسلة الذهب معروف است و بسیاری از مؤرخان و محدثان آن را نقل کرده اند و از نظر سند نیز تمام و بدون اشکال است. حضرت امام رضا - علیه السلام - سپس به جانب مرو حرکت کرد. ابو الصلت هروی آورده است. وقتی حضرت رضا - علیه السلام - از نیشابور به جانب مرو رهسپار شد به ده سرخ رسید موقع نماز ظهر بود حضرت آب طلبید عرض کردند آب نداریم حضرت با دست زمین را کاوید. که چشمه آبی ظاهر شد. حضرت و همراهان وضو گرفتند و هنوز اثر آن چشمه تا امروز باقی است. برخی از تاریخ نگاران ده سرخ را قدمگاه» که در بیست و شش کیلومتری بین نیشابور و مشهد قرار دارد میدانند که سنگی سیاه در آن قرار دارد که اثر دو قدم بر روی سنگ قرار دارد. برخی معتقدند که دو قدم اثر قدم حضرت رضا - علیه السلام - است. صاحب تحفة الرضویه نوشته است: هنگامی که حضرت رضا علیه السلام - از نیشابور خارج شد در راه به چشمه آبی رسید و در کنار آن چشمه سنگی بود حضرت بر روی آن سنگ ایستاد و به نماز مشغول شد نقل قدم مبارکش بر آن سنگ ظاهر شد و الحال آن سنگ را بریده و به دیوار نصب کرده اند و بقعه ای برای آن ساخته اند و شعری در این باره از خواجه شیراز شیخ حافظ است که گفت در زمین که نشان کف پای تو بود. سالها سجده صاحب نظران خواهد بود. آن محل اکنون به قدمگاه معروف است. در بین برخی از مردم نیز مشهور است که این سنگ اثر قدم جواد الائمه - علیه السلام - است و این سفر حضرت جواد - علیه السلام - پس از شهادت پدرش بوده که برای زیارت قبر پدرش به مشهد تشریف آورده است.
برخی از تاریخ نگاران نیز ده سرخ را نزدیک دلبران و شریف آباد و روستای فعلی ده سرخ میدانند که در چند کیلومتری مشهد مقدس قرار دارد. عده از تاریخ نگاران این محل را همان موضعی میدانند که آهویی خدمت حضرت آمد و از دست شکارچی به حضرت پناهنده شد. نام این محل در کتابهای تاریخ به نام عین کهلان ضبط شده است. حضرت رضا سپس به طوس رسیدند حضرت در «نوقان» که بخشی از طوس بود در روستای سناباد داخل خانه حمید بن قحطبه طایی شد در قبه ای که قبر هارون در آن جا بود. پس با دست خود بالای قبر هارون خطی کشید و فرمود این تربت من است. من در اینجا مدفون خواهم شد. بعد از این حق تعالی این مکان را محل ورود دوستان من خواهد گردانید. به خدا سوگند هر که از دوستان من مرا در این مکان زیارت کند یا بر من سلام کند البته حق تعالی مغفرت و رحمت خود را به شفاعت ما اهل بیت برای او واجب میگرداند. حضرت سپس رو به قبله ایستاد و چند رکعت نماز خواند و به مناجات مشغول شد. پس از آن به سجده رفت و در سجده ای طولانی پانصد تسبیح گفت.