کسی نگوید چگونه میشود حضرت رضا شفاعت کند نزد جد بزرگوار خود امیرالمؤمنین برای شخصی که فاسق و شرابخوار بوده زیرا که اعتقاد ما این است که چون حضرات محمد و آل طاهرینش توجه تمام و نظر لطف و مرحمت به دوستان خود دارند لذا ایشان را شفاعت میکنند خصوصاً پناهندگان قبورشان را به این معنی که اگر کسی هر یک از ایشان را تا امام دوازدهم حضرت بقية الله حجة بن الحسن عجل الله تعالی فرجه امام مفترض الطاعه بداند.

یعنی معتقد باشد که هر یک از ایشان هر چه بفرمایند از امر و نهی اطاعت ایشان از جانب خدای تعالی بر او واجب و لازم است.

البته همچو کسی مورد شفاعت واقع میشود هر چند گناهان بسیار داشته باشد! خصوص روز قیامت :

چنانکه از زبان مقدس خود حضرت رضا این معنی نقل شده است در كتاب روضة الواعظين (۱) ۱ - مؤلف روضة الواعظين شيخ شهيد جلیل و عالم نبيل محمد بن حسن بن علی است که معروف است به فتال و آن جناب واعظ و حافظ و از علماء ماه ششم و از مشایخ ابن شهر آشوب بوده است در فوائد الرضویه است که گویا به واسطه طلاقت لسانش در مقام موعظه و رشاقت بیانش او را فتال یکی از اسماء بلبل است و در عجم شایع است نسبت دادن واعظ منطيق و خطیب بلیغ را به بلبل هم چنانکه واعظ قزوینی را بلبل عراق گویند. ) كه قال رجل من اهل خراسان للرضا الله يابن رسول الله ﷺ رایت رسول الله ا فى المنام كانه يقول لى كيف انتم اذا دفن في ارضكم بعضى (بضعتى خ) واستحفظتم و ديعتي و غيب في ترابكم (في تراكم خ) نجمي.

یعنی گویا رسول خدا به من خطاب نمود و فرمود چگونه خواهید بود شما گویا مراد مردم خراسان باشد یعنی حال شما اهل خراسان چگونه میباشد آن زمانی که بعضی از من یا فرمود پاره ای از تن من در زمین شما دفن شود و آن وقتی که سپرده شود به شما امانت من و پنهان و غائب گردد در خاک دیار شما ستاره من.

آن مرد خراسانی چون این خواب خود را به آن حضرت عرض کرد آن سرور فرمود: انا المدفون في ارضكم و انا بضعة نبيكم و انا الوديعة والنجم).

فرمود منم آن کسی که در زمین شما اهل خراسان دفن خواهم شد و منم پاره تن پیغمبر شما و منم آن امانت و ستاره آسمان ولایت که در خاک شما اهل خراسان سپرده و پنهان میشوم.

حقیر گوید: شاهد مطلب ما اینست که آنگاه خودش فرمود:

(الا فمن زارني و هو يعرف ما أوجبه الله تبارک و تعالى من حق و طاعتی فانا و آبائی شفعائه يوم القيمة و من كنا شفعائه يوم القيمة نجا و لو كان عليه وزر الثقلين) الخ

یعنی فرمود آگاه باش هر کس مرا زیارت کند در حالتی که عارف باشد یعنی بشناسد آنچه را که خدای تبارک و تعالی واجب فرموده است بر او از حق من و طاعت من.

پس هر کس چنین باشد من خودم و پدرانم همه شفیعان او خواهیم بود روز قیامت و هر کس که ما شفیعان او شویم نجات پیدا میکند و اگر چه بر او گناه جن و انس باشد الى آخر الخبر.

بلی ائمه طاهرين صلوات الله علیهم علاوه بر اینکه دوستان خود را دوست دارند و شفاعت میکنند به پناهندگان خود نظر مرحمت خاصی دارند و از پناهندگان حمایت می نمایند.

چنانکه از امثال عرب است که میگویند (احمى من مجير الجراد.)

یعنی فلانی حمایت کردنش از کسی که در پناه او است بیشتر است از پناه دهنده ملخها.