نفی تعادل شهود خداوند با آمد و رفت او

مشاهده ی خداوند با قلبی که از هر مشهود دیگری منزه است، معادل رفت و آمد نیست که از انتقال و انفعال خبر میدهد. از این رو حضرت رضا درباره ی آيه ي : و جاء ربك و الملك صفاً صفاً .(3) سوره ی فجر، آیه ی ۲۲ . ) می فرماید: خدا به رفت و آمد ستوده نمی شود. زیرا او برتر از انتقال است. پس معنای آیه آن است که امر پروردگار تو آمد و ملك نيز صف به صف آمدند ؛ إنّ الله تعالى لا يوصف بالمجيء والذهاب، تعالى عن الإنتقال، إنما يعني بذلك وجاء أمر ربك والملك صفاً صفاً.(4) ۴. مسند الإمام الرضا ، ج ۱، ص ۳۸۳، ح ۲۰۳ . ) نیز درباره ی آیه ی : سخر الله منهم ...(5) ۵ سوره ی توبه، آیه‌ی ۷۹ ) و الله يستهزئ بهم ...(6) ۶ سوره ی بقره، آیه ی ۱۵ . ) و و مکروا و مکر الله ...(7) سوره ی آل عمران، آیه ی ۵۴) و يخادعون الله و هو خادعهم(8) سوره ی نساء، آیه ی ۱۴۲ . ) میفرمایند : خداوند مسخره و مکر و خدعه نمی کند بلکه جزای سخره گری و مکر و فریب آنان را میدهد و مجازاتشان می کند. خدا از آنچه ظالمان میگویند بسیار بلند مرتبه تر است ؛ إن الله تعالى لا يسخر و لا يستهزئ و لا يمكر و لا يخادع ، و لكنه تعالى يجازيهم جزاء السخرية و جزاء الاستهزاء و جزاء المكر والخديعة ، تعالى الله عما يقول الظالمون علواً كبيراً .(1) ۱ . مسند الإمام الرضا ، ج ۱، كتاب التفسير، ص ۳۱۸ ، ح ۳۳. )