گناه حجاب شهود

همان گونه که گناه و پلیدی و چرک و آلودگی و امثال آن عناوینی که در زبان ثقلین آمده است، از تأمل و اندیشه در نظام خلقت و تفکر در آیات تکوینی منع می کند، همچنین انسان را از تدبّر در محتوای آیات تدوینی (قرآن) و استنباط از آن باز می دارد. حضرت رضا در پاسخ کسی که پرسید چرا خداوند سبحان محجوب و مخفی است؟ چنین فرمود پوشیده بودن از خلق به سبب کثرت گناهان آنان است، ولی او در هیچ لحظه ای از شب و روز چیزی بر او پوشیده نیست ؛ إن الاحتجاب عن الخلق لكثرة ذنوبهم، فأما هو فلا يخفى عليه خافية في آناء الليل و النهار . (1) 1. مسند الإمام الرضا ، ج ۱، كتاب التوحيد، ص ۷۲ ، ح ۷۲. )

بدین معنا که گناه برای بعضی حجاب مشاهده ی فکری و برای بعضی دیگر حجاب شهود قلبی است. زیرا فطرتی که خداوند مردم را بر اساس آن آفرید، حق را می بیند و آن را به دیگران نشان میدهد ولی گناه چون غباری بر آن آینه ی صاف فطرت است؛ به گونه ای که از سویی حجاب شناخت فطری است و از سوی دیگر مانع شناخت فکری و از سوی سوم مانع شناخت شهودی کامل می شود. از این رو در مباحث گوناگون، گناه را مانع و پرده دانستن کاملا صحیح است .