بخشش به ابونواس
ابونواس یکی از ادیبان و شاعران زمان امام رضا بود. از این رو هنگامی که در مرو و رود امام رضا را دید، در قصیده ای که سرود چنین گفت:
امامان معصوم، پاکیزگان و پاکدامنان هستند که هرگاه نامی از ایشان به میان آید بر آنان درود و تحیت فرستاده خواهد شد. کسی که انتسابش به سلاله پاک علی نرسد در روزگاران دارای مجد و افتخار نیست. به راستی که شما در جایگاه بلندی قرار دارید، و علم کتاب و مضامین سوره های قرآن نزد شماست.(۱)(تذكرة الخواص ۳۲۱؛ الائمة الاثنى عشر ۹۸ )
روزی امام رضا از نزد مامون بیرون رفت ابونواس به دنبال مرکب آن حضرت روانه شد و گفت ای پسر رسول خدا بیتی چند درباره شما سروده ام آیا اجازه میدهی بخوانم تا شما بشنوید؟
امام فرمود: بخوان ابونواس آنها را در حضور امام خواند. حضرت فرمود: اشعاری درباره ما گفته ای که تاکنون کسی چیزی نگفته است!
سپس امام به غلام خود فرمود: آنچه داری به وی بده.
غلام گفت: سیصد دینار دارم سپس آنها را به ابونواس داد.
آنگاه امام فرمود: شاید او را کفایت نماید. (۲)(تذكرة الخواص (۳۲۱؛ الائمة الاثنى عشر ۹۸))