شاه نشین
یکی از بزرگان امام (ع) را به مجلس مهمانی دعوت کرد. در آن روزگار رسم بود بزرگان را در مجلس بر شاه نشین می نشاندند و خادمان و دیگران را در پایین مجلس.
وارد که شد همه راه باز کردند تا آقا به بالای مجلس و شاه نشین برسد ولی امام (ع) اعتنایی نکرد و به همراه خادمان و کارگران گوشه ای در کنار شاه نشین نشست پس از آن تا مدت ها شاه نشینی از اعتبار افتاد و رسم این شد که بزرگان در کنار شاه نشین می نشستند.