نماز عید
حضرت رضا (ع) در هفتم ماه مبارک رمضان سال ۲۰۱ هجرت بمقام ولایتعهدی بر قرار گردیده عید رمضان آنسال را که مصادف با اولین سال ولایتعهدی آنجناب بود مامون خواست حضرت برای اقامه نماز عید حضور بهمرسانند و غرضش آن بود چون هنوز آغاز کار آنجنا بست و مردم کاملا با او آشنا نیستند ممکن است کمتر بنماز آنحضرت حاضر شوند و از این راه موجبات توهین آنحضرت فراهم شود .
و بالاخره پیشنهاد را بعرض مبارك رسانیده حضرت پیغام داد پیش از قبولی ولایتعهدی قرار بر این بود در هيچيك از شئون مملکتی مداخله ننمايم اينك مرا از نماز معاف بدار .
مامون پیغام داد غرض من از انعقاد نماز عید که آنهم بدست شما اجرا شود اینست تا مردم پی بشخصیت شما ببرند و از فضل و علم شما کاملا اطلاع پیدا کنند .
پس از رفت و آمدهای قاصدان و اصراز زیاد مامون ، حضرت ناچار شده فرم و دهر گاه من باید بنماز جماعت حضور پیدا کنم بهمان طریقی برای نماز حاضر میشوم که رسولخدا و امیر المومنين نماز خواندند .
مامون پیغام داد بهر طور که صلاح میدانید این فریضه الهیه را بجای آورید و ضمنا بدر باریان و سرهنگان و سایر از طبقات دستور داد فردا صبح درب منزل آنحضرت رفته باتفاق برای انجام نماز حاضر شوند .
فردا صبح ، طبقات مختلف مردم در راهها و کوچه ها و پشت بامها آماده نماز عید و چگونگی انعقاد آن بودند و مخصوصا عده لشکری بر اسبان خود سوار و منتظر تشریف فرمائی حضرت رضا «ع» بودند .
چون خورشید طلوع کرد حضرت رضا (ع) غسل کرد لباسهای خود را پوشید عمامه سفید رنگ پنبه که بر افسر شاهان جهان میبالید بر سر مبارک گذارد (افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن مقدمش يارب سبارك باد بر سرو و سمن
خوش بجای خویشتن بود این نشست خسروی تا نشیند هر کسی اکنون بجای خویشتن
کاسم اعظم کرد از وکوتاه دست اهر من خاتم جم را بشارت ده بحسن خاتمت
جویبار ملک را آب از سر شمشیر تست تو درخت عدل بنشان بیخ بد خواهان بکن)
یکطرف آنرا بر سینه و طرف دیگر را به پشت سر انداخت و اندکی بوی خوش بکار برد و عصای مخصوص بدست گرفت و بغلامان خود دستور داد به پیروی از آنحضرت خود را بدین کیفیت بیارایند و دستور داد از اطاق خارج شوند پس از آنها حضرت در حالیکه پا برهنه بود و زیر جامه خود تا نیمی از ساق پا بالا زده و دامن جامه را بکمر آویخته پس از آنها از اطاق خارج شد در صحن خانه سر بطرف آسمان بلند کرده صدای مبارکش را به تکبیر بلند کرده ( الله اکبر ( گفت غلامان نیز تکبیر گفتند از صحن خانه بدرب منزل رسیدند ، لشکریان که حضرت را بدین کیفیت و پای برهنه مشاهده کرده بلافاصله از مرکبها بزیر آمده و با چابکی تمامی کفشها را از پای در آوردند حضرت بار دیگر دم درب خانه تکبیر گفت حاضران از طبقات مختلفی که تشکیل یافته بودند صدا بتكبير بلند کردند و چنان صدای تکبیر بلند بود که گویا آسمان و دیوارها در تکبیر از آن حضرت پیروی کردند و بمجردیکه خورشید جمال با کمال حضرت رضا (ع) از مشرق خانه طالع گردید و صدای تکبیر حضرتش را شنیدند همگان شروع کردند بگریستند چنانچه شهر مرو یکپارچه ضجه و ناله شد. جمعیت باتفاق حضرت رضا (ع) بخارج شهر و بجانب مصلی رهسپار شدند
تشریفات ولایتی حضرت رضا (ع) بگوش مامون رسید ، فضل ذوالریاستین وزیر مامون اظهار داشت اگر حضرت رضا با همین کیفیت بنماز حاضر شود خون همه ما در خطر است بهتر آنست که حضرت را از این امر منصرف سازی .
مامون که آنهمه اصرار در انعقاد نماز داشت و خیال میکرد با این کیفیت میتواند موجبات توهین حضرت را فراهم سازد اکنون با خلاف آرزو برابر شد و پیام داد یقین دارم ماموریت سختی بعهده شما برقرار شد و منهم حاضر بناراحتی شما نیستم خوبست بخانه خویش مراجعت فرمائی تا کسیکه طبق معمول با مردم نماز میخوانده نماز بخواند
حضرت بدون اندک ناراحتی ، کفشهای خود را پوشید بمنزل خویش مراجعت کرد نتیجه پیشنهاد فضل رذل آن شد که آنروز مردم را از نماز صحيحي كه باتفاق ولى الله مطلق میگذارند و مقبول پیشگاه الهی واقع میگردد محروم ساخت و با اختلاف شدید مردم مواجه شد .