شکیبایی

در برابر مشکلات و سختی ها چه کنیم؟ در متون دینی ما از امام رضا چه توصیه ای بیان شده است؟

سختی ها و رنج های زندگی بخش پایان ناپذیر و استثنا نا پذیر و تعمیم پذیر زندگی هر آدمی است. از این رو با تغییر رابطه خود با مشکلات، دردها و رنج ها تحمل پذیر میشود و حتی ممکن است به نوعی با رضایت باطنی همراه شود.

امام رضا شکیبایی در سختی را نشان مؤمن می شمارند. حضرت می فرمایند: «مؤمن مؤمن نیست مگر آنکه در او سه خصلت باشد سنتی از پروردگارش و سنتی از پیامبرش و سنتی از امامش سنت از پروردگارش راز پوشی و سنت از پیامبرش سازگاری با مردم است. و اما السنَّة مِنْ وَلِيهِ فَالصَّبْرُ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ؛ اما سنت از امامش شکیبایی در سختی و تنگ دستی است(3).»(تحف العقول، ص ۴۴۲)

حضرت در فرمایشی دیگر یکی از نشانه های دستیابی به حقیقت ایمان را الصَّبْرُ عَلَى الرَّزايا بر می شمارند؛ یعنی شکیبایی بر بلاها(4).(تحف العقول، ص ۴۴۶)

رنج و مشقت از هر سو و در تمامی شئون حیات بر انسان احاطه دارد. این معنا بر هیچ خردمندی پوشیده نیست که انسان در پی به دست آوردن هیچ نعمتی برنمی آید مگر آنکه خالص آن را می خواهد خالص از هر نقمت و دردسر و خالص در خوبی و پاکیزگی ولی هیچ نعمتی را به دست نمی آورد مگر آمیخته با ناملایماتی که عیش او را ناقص می دارد و نعمتی مقرون با جرعه های اندوه و رنج علاوه بر مصائب روزگار که حوادث ناگواری که چون شرنگی کشنده کام جانش را تلخ میکند(1).(الميزان، ج۲۰، ص ۴۸۸)