معارف دينی در کلام امام رضا (عليه السلام) > اعتقادات > امامت > امامان معصوم > امام موسی کاظم (عليه السلام) > تعامل هارون با امام کاظم (عليه السلام) > زندان > دستگيری امام کاظم (عليه السلام)
از اسحاق و علی، پسران امام جعفر صادق عليه السلام نقل شده است که : در سالی که حضرت موسی بن جعفر عليهما السلام، دستگير شدند، ما در مکه نزد عبدالرحمن بن اسلم رفتيم و نامه ای به خط موسی بن جعفر عليهما السلام همراه داشتيم که در آن نامه، نيازهای حضرت دستور داده شده بود. به او گفتيم
از اسحاق و علی، پسران امام جعفر صادق عليه السلام نقل شده است که : در سالی که حضرت موسی بن جعفر عليهما السلام، دستگير شدند، ما در مکه نزد عبدالرحمن بن اسلم رفتيم و نامه ای به خط موسی بن جعفر عليهما السلام همراه داشتيم که در آن نامه، نيازهای حضرت دستور داده شده بود. به او گفتيم: حضرت با اين نامه دستوراتی داده اند، هر يک از آنها که انجام شد، آن را به فرزندشان علی بده، زيرا او خليفه و جانشين و قيم کارهای امام کاظم عليه السلام است. اين جريان يک روز بعد از حرکت حاجيان از منی به مکه و حدود پنجاه روز بعد از دستگيری امام کاظم عليه السلام اتفاق افتاد. اسحاق و علی، فرزندان امام صادق عليه السلام، حسين بن احمد منقری و اسماعيل بن عمر و حسان بن معاويه و حسين بن محمد صاحب الختم را بر شهادت خود به اين که علی بن موسی عليهما السلام وصی و جانشين پدر خود می باشد، شاهد گرفتند. دو نفر از ايشان هم به همين نحو شهادت دادند و دو نفر ديگر گفتند وی جانشين و وکيل او است و در نتيجه شهادت همگی در نزد حفص بن غياث قاضی پذيرفته شد.
حَدَّثَنَا الْمُظَفَّرُ بْنُ جَعْفَرٍ الْعَلَوِیُّ السَّمَرْقَنْدِیُّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَسْعُودٍ الْعَیَّاشِیُّ عَنْ أَبِيهِ قَالَ حَدَّثَنَا یُوسُفُ بْنُ السُّخْتِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْقَاسِمِ الْعُرَیْضِیِّ الْحُسَیْنِیِّ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَی عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ إِسْحَاقَ وَ عَلِیٍّ ابْنَیْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع أَنَّهُمَا دَخَلَا عَلَی عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَسْلَمَ بِمَکَّةَ فِی السَّنَةِ الَّذِی أُخِذَ فِيهَا مُوسَی بْنُ جَعْفَرٍ ع وَ مَعَهُمَا کِتَابُ أَبِی الْحَسَنِ ع بِخَطِّهِ فِيهِ حَوَائِجُ قَدْ أَمَرَ بِهَا فَقَالا إِنَّهُ أَمَرَ بِهَذِهِ الْحَوَائِجِ مِنْ هَذَا الْوَجْهِ فَإِنْ کَانَ مِنْ أَمْرِهِ شَیْءٌ فَادْفَعْهُ إِلَی ابْنِهِ عَلِیٍّ ع فَإِنَّهُ خَلِيفَتُهُ وَ الْقَیِّمُ بِأَمْرِهِ وَ کَانَ هَذَا بَعْدَ النَّفْرِ بِیَوْمٍ بَعْدَ مَا أُخِذَ أَبُو الْحَسَنِ ع بِنَحْوٍ مِنْ خَمْسِينَ یَوْماً وَ أَشْهَدَ إِسْحَاقُ وَ عَلِیٌّ ابْنَا أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع و الْحُسَیْنَ بْنَ أَحْمَدَ الْمِنْقَرِیَّ وَ إِسْمَاعِيلَ بْنَ عُمَرَ وَ حَسَّانَ بْنَ مُعَاوِیَةَ وَ الْحُسَیْنَ بْنَ مُحَمَّدٍ صَاحِبَ الْخَتْمِ عَلَی شَهَادَتِهِمَا أَنَّ أَبَا الْحَسَنِ عَلِیَّ بْنَ مُوسَی ع وَصِیُّ أَبِيهِ ع وَ خَلِيفَتُهُ فَشَهِدَ اثْنَانِ بِهَذِهِ الشَّهَادَةِ وَ اثْنَانِ قَالا خَلِيفَتُهُ وَ وَکِيلُهُ فَقُبِلَتْ شَهَادَتُهُمْ عِنْدَ حَفْصِ بْنِ غِیَاثٍ الْقَاضِی